Praktyki i wymagania życia duchowego
Umacnianiu i pogłębianiu oraz wyrażaniu omówionej duchowości służą praktyki życia wewnętrznego i wspólnotowego, do których należą:
codzienne oddanie się Niepokalanej, Matce Kościoła i Chrystusowi Słudze;
modlitwa - codzienna praktyka Namiotu Spotkania i rozważanie tajemnic różańca;
uczestnictwo w modlitwie liturgicznej Kościoła - przynajmniej jutrznia i nieszpory, o ile możliwe we wspólnocie;
jak najczęstsze pełne uczestnictwo w Eucharystii;
codzienny kontakt ze słowem Bożym przyjmowanym jako słowo życia;
stałe pogłębianie wiedzy religijnej;
jak najczęstsze korzystanie w wierze z daru odpuszczenia grzechów czy to przez praktykę żalu doskonałego ("duchowego oddychania"), czy przez przyjmowanie sakramentu pojednania;
zachowanie całkowitej abstynencji od alkoholu i tytoniu;
dzielenie się dobrami materialnymi;
uczestnictwo (przynajmniej raz w roku) w jakiejś oazie - dla pogłębienia własnej formacji lub dla pełnienia posługi;
regularne uczestnictwo w dniach wspólnoty swojego rejonu oraz od czasu do czasu w oazie modlitwy;
regularne, zasadniczo tygodniowe uczestnictwo w spotkaniach grupy formacyjnej lub diakonijnej, w skład której się wchodzi.
Podejmowanie powyższych wymagań jest warunkiem i wyrazem żywotności i wierności każdego członka i wspólnot Ruchu wobec Chrystusa i Jego Ducha. Wdrażanie w nie dokonuje się w ramach procesu formacyjnego.
